کد مطلب:152404 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:193

زیارت عاشورا هدیه به حضرت نرجس وبا را دفع کرد
این قضیه توسط مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالكریم حائری یزدی قدس سره نقل شده است:

اوقاتی كه در سامرا مشغول تحصیل علوم دینی بودم، اهالی سامرا به بیمای وبا و طاعون مبتلا شدند و هر روز عده ای می مردند!

روزی در منزل استادم مرحوم سید محمد فشاركی اعلی الله مقامه بودم و جمعی از اهل علم نیز در آنجا بودند، ناگاه مرحوم آقای میرزا محمد تقی شیرازی تشریف آوردند و صحبت از بیماری وبا شد و این كه همه ی مردم در معرض خطر مرگ هستند.

مرحوم میرزا فرمود: اگر من حكمی بدهم، آیا لازم است انجام شود یا نه؟ همه ی اهل مجلس تصدیق نمودند و گفتند: بلی.

سپس فرمود: من حكم می كنم كه شیعیان ساكن سامرا از امروز تا ده روز همگی


مشغول خواندن زیارت عاشورا شوند و ثواب آن را به روح شریف حضرت نرجس خانم والده ی ماجده ی حضرت حجة بن الحسن علیه السلام هدیه نمایند، تا این بلا از آنها دور شود! اهل مجلس این حكم را به تمام شیعیان رساندند و همه ی شیعیان مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند.

از فردا تلف شدن شیعیان موقوف شد و همه روزه عده ای از سنی ها می مردند. به طوری كه بر همه آشكار گردیده بود. برخی از سنی ها از آشناهای شیعه پرسیدند: سبب اینكه دیگر، كسی از شما تلف نمی شود، چیست؟

شیعیان به آنها گفته بودند: زیارت عاشورا! آنها هم مشغول شدند و بلاء از آنها هم برطرف گردید.

جناب آقای فرید سلمه الله تعالی فرمودند: زمانی گرفتاری سختی برایم پیش آمد فرمایش آن مرحوم به یادم آمد. پس از اول محرم سرگرم خواندن زیارت عاشورا شدم، روز هشتم بطور خارق العاده برایم فرج شد. [1] .


[1] داستانهاي شگفت ص 457 - كرامات الحسينية ج 1، ص 124 - در بعضي اسناد ديگر (مانند سحاب رحمت) چنين آمده است كه مرحوم سيد محمد فشاركي سر درس مرحوم ميرزاي شيرازي آمدند و اين حكم توسط مرحوم فشاركي داده شد، و پس از قرائت زيارت عاشورا توسط شيعه ها، همه روزه عده اي از سني ها مي مردند و مطلب به قدري براي همه ي مردم روشن شده بود، كه سني ها به خاطر خجالت و شرم، مردگان خود را شبانه دفن مي كردند و به حرم عسكريين عليهماالسلام مي آمدند و خطاب به امام عليه السلام مي گفتند: «انا نسلم عليك مثل ما تسلم عليك الشيعة».

[سحاب رحمت ص 115 به نقل از يادداشتهاي مرحوم آية الله حاج شيخ مرتضي حائري ص 27 و الكلام يجر الكلام تأليف مرحوم آية الله سيد احمد زنجاني ج 1، ص 54؛ سر دلبران ص 88؛ و زيارت عاشورا و آثار شگفت آن ص 15].